vrijdag 9 november 2012
Leesverslag periode I
Leesverslag
Algemene informatie
René Appel, Loverboy
Malmberg, Den Bosch , 2005
297 bladzijden
Genre: thriller
Samenvatting:
Yoka is schrijfster van misdaad romans. De hoofdpersoon in al haar boeken heet Anouk. Hans is de man van Yoka, maar hij gaat vreemd met Eefje. Hij heeft Eefje ontmoet op de school waar zij werkt, het Horizon college. Hans moest daar naartoe om onderzoek te doen voor zijn werk. Yoka kent Eefje niet, maar heeft wel sterke vermoedens dat haar man vreemd gaat. Op een dag ziet ze haar man met Eefje op het schoolplein van het Horizon college. Eefje geeft hem dan een kus op zijn mond en toen was haar vermoeden bevestigd. Eefje weet van Yoka af, maar wilt er liever niets van weten. Eefje is gewoon heel jaloers. In eerste instantie lijkt Yoka er vrij nuchter over te doen, wanneer ze weet dat Hans vreemd gaat. Toch zie je hoe ze ontspoord en steeds vreemdere dingen gaat doen. Het personage in haar boeken, Anouk, wordt een soort kopie van Yoka zelf. Yoka bezoekt zo nu en dan een café dat de Schutter heet. Daar ontmoet ze Omar, een barman. Ze raakt met hem aan de praat wanneer ze Hans wilt nachecken. Ze laat een foto van Hans aan Omar zien om erachter te komen of Hans wel was waar hij zei dat hij was. Wat dus volgens Omar niet het geval bleek te zijn.
Wanneer Yoka de Schutter vaker bezoekt maakt ze steeds een praatje met Omar en ze vertelt hem over haar vermoedens en over haar leven. Op een gegeven moment wilt Yoka een pistool, zodat ze zich beter kon inleven als ze schreef over Anouk en haar avonturen. Met die vraag gaat ze naar Omar, die ziet het niet helemaal zitten omdat hij denkt dat ze haar man iets wilt aandoen, maar Yoka praat hem om. Uiteindelijk krijgt ze dus een pistool van Omar. Yoka besluit dat ze Eefje wilt vermoorden. Ze gaat naar Eefje’s huis en gaat met een sleutel die ze eerder van Hans gekopieerd had, naar binnen. Daar denkt ze dat ze Eefje ziet en ze schiet twee keer. Achteraf blijkt dat ze haar eigen man Hans vermoord heeft. Eefje weet dan nog niet wie de dader is.
Later blijkt Eefje ook nog zwanger te zijn van Hans, en wanneer het kindje geboren is noemt ze hem Hans. Yoka en Eefje verbroederen zich, maanden na de dood van de man van Yoka. Yoka is op dat moment al aardig in de war en dan slaat over tot obsessie voor het kindje van Eefje en Hans. Kleine Hansje wordt heel belangrijk voor Yoka, en Yoka neemt de zorg voor Hansje op zich wanneer Eefje moet werken.
Uiteindelijk zijn vrienden van Eefje erachter gekomen dat Yoka de dader moet zijn en dan gaan ze naar haar op zoek. Yoka pleegt dan zelfmoord door uit het raam te springen. (http://www.scholieren.com/boekverslag/62363)
Verwachtingen
Ik zocht naar een leuk boek in de mediatheek, en de titel maakte mij nieuwsgierig. Toen ik de achterkant raakte ik geïnteresseerd, dus ging ik hem lezen.
Motieven en thema
Een motief is in dit verhaal overspel. Hans gaat vreemd en hierop is het hele verhaal gebaseerd. Een ander motief is jaloezie. Yoka is jaloers op Eefje door de relatie met Hans en omdat Eefje een kind heeft gekregen van Hans.
Thema: De verandering van een normale jonge vrouw naar een moordenaar.
Beoordeling
Het leven van Yoka en het leven van Anouk gaan soms in elkaar over en is soms moeilijk uit elkaar te houden. Dat maakt het ook wel weer spannender om te lezen. Er zit een goed te volgen verhaallijn in. Het is een aanrader als je van eenvoudige, leuke en spannende misdaad romans houdt.
Persoonlijk vind ik het wel een goed boek, maar ik houd niet heel erg van misdaad romans. Dus daarom zijn mijn verwachtingen niet helemaal uitgekomen.
zaterdag 9 juni 2012
Recensie: Nooit geschreven brief aan mijn vader, Karima Ouchan
Nooit geschreven brief aan mijn vader.
In 'Nooit geschreven brief aan mijn vader.' vertelt Karima Ouchan (met de hulp van Fenneke Reysoo) over haar moeilijke jeugd. De bedoeling van Karima was om haar jeugd van zich af te schrijven en meisjes, die in eenzelfde situatie zitten, zich er bewust van maken dat ze er niet alleen voor staan.
Mijn verwachting van het boek was dat het een aangrijpend verhaal zou zijn. Die verwachting is zeker uitgekomen.
Karima is een Marokkaans meisje, haar vader is gek op haar. Maar wanneer zij als jong meisje naar Nederland verhuist met haar ouders en broertjes, verandert haar vader ineens in een beul. Haar moeder wordt letterlijk gek van het agressieve gedrag van haar vader, en haar vader brengt haar moeder terug naar Marokko. Als er dan een stiefmoeder in de plaats voor terug komt, besluit Karima van huis weg te lopen. Haar vader ontvoert haar, maar op de boot van Spanje naar Marokko, springt Karima overboord. Ze wordt gered en dankzij veel hulp uit Nederland, kon zij weer terugkeren naar Amersfoort. Thuis wordt het langzaamaan weer rustiger. In dat jaar stemt Karima er mee in, om naar Marokko op vakantie te gaan. Wat zij toen niet kon weten, is dat dit twaalf jaar lang gevangenschap zou betekenen. De familie van haar vader maakt haar kapot. Van binnen breekt ze iedere dag een beetje meer. Maar ze vindt de kracht in haar geloof en ze zet door. Uiteindelijk geeft haar vader haar toch toestemming om naar Nederland terug te keren.
Dit is een erg aangrijpend boek. In sommige stukken wordt zo duidelijk verteld over hoe Karima en haar (stief)broertjes, maar ook haar moeder en stiefmoeder, in elkaar worden geslagen door haar vader. Toch lijkt het alsof Karima soms enig begrip toont voor haar vader. Het is erg mooi om te lezen, hoe de vader-dochter-band toch ergens aanwezig is.
Het boek is geschreven als een grote brief. Je wordt er vrijwel direct ingezogen, omdat je wilt weten hoe het afloopt.
Ik kan dit boek zeker aanraden aan mensen die het interessant vinden om verhalen te lezen over familie drama's en mishandeling. Het is niet een erg moeilijk boek, weinig gebruik van moeilijke woorden bijvoorbeeld. Ik vond het een erg mooi en aangrijpend verhaal dus het is zeker een aanrader.
Karima Ouchan (m.b.v. Dr. Fenneke Reysoo); Nooit geschreven brief aan mijn vader. 138 pagina's, Amsterdam, uitgeverij Bulaaq, 2004 (eerste druk 1999)
Samira Bogerd, 09 juni 2012
vrijdag 30 maart 2012
Recensie Sofia, verhaal van een verboden liefde. Margalith Kleijwegt
Sofia, verhaal van een verboden liefde
Margalith Kleijwegt vertelt in 'Sofia, verhaal van een verboden liefde.' het waargebeurd verhaal van Sofia (overigens niet haar echte naam). Hoogstwaarschijnlijk was de bedoeling van de schrijfster mensen laten beseffen dat 'vrijheid' niet voor iedereen zomaar is weggelegd, zelfs niet binnen Nederland. Ze wil, denk ik, laten zien dat er meer meisjes zijn zoals Sofia die tussen twee werelden instaan en soms geen kant uit kunnen.
Mijn Verwachtingen van dit boek waren redelijk hoog gespannen. Dat komt omdat ik had gehoord dat Margalith Kleijwegt een goede schrijfster is. Ook werd ik erg nieuwsgierig naar het verhaal toen ik de achterkant las.
De 21-jarige Sofia woont in Rotterdam. Ze is een heel intelligent, Marokkaans meisje, die zich aan de regels van de Islam houdt op haar eigen manier. Ze heeft vaak onenigheid met haar vader doordat ze niet alles doet zoals haar vader het wilt. Meestal blijven die ruzies bij een paar klappen en een hoop geschreeuw. Van mishandeling of huwelijksdwang was geen sprake. Ze mocht zelf haar man uitzoeken zolang hij moslim was. Maar toen ontmoette Sofia de Nederlandse Maarten. Iemand die totaal niet aan het plaatje van ideale schoonzoon voor haar vader voldeed. Sofia wist dat haar vader hem niet zou accepteren en dus besloot ze op kerstavond 2004 weg te lopen van huis om bij Maarten te gaan wonen. De jonge moslima krijgt het niet makkelijk. Haar familie vindt het een schande dat ze kiest voor een niet-moslim. Direct nadat haar vader er achter kwam dat ze is vertrokken, werd ze verstoten. Ze moest verhuizen naar Utrecht -want daar woonde Maarten- terwijl ze nog studeerde en werkte in Rotterdam. Ze mist haar familie en haar vriendinnen heel erg en ze vraagt zich af of alles wel de moeite waard was.
Ik vond dit een goed boek omdat het een waargebeurd verhaal is en dan raken sommige dingen je veel meer. Dit boek vertelt over hoe het er soms binnen de islamitische samenleving aan toe gaat. Dingen als eerwraak, verstoting en uithuwelijking worden besproken. Dingen die in de westerse cultuur niet meer van toepassing zijn, maar die in de islamitische cultuur vandaag de dag nog steeds gebeuren.
Wat ik nogal bijzonder vond van dit boek is dat het geschreven is als een soort groot interview. De schrijfster vertelt. Ze laat Sofia spreken en ze stelt vragen aan andere mensen die in contact stonden met Sofia, zoals haar oma, vriendinnen en zusjes. In het begin vond ik het nogal lastig om te lezen omdat je niet altijd door hebt wie aan het woord is. Ook krijg je niet te maken met de gevoelens en gedachten van de ik-persoon. Toen ik eenmaal in het verhaal zat, was het leuk om te lezen.
Ik kan dit boek zeker aanraden aan mensen die het interessant vinden om verhalen te lezen over de islamitische cultuur of over familie drama's. Ik zou het eerder vrouwen aanraden dan mannen. Ik denk dat mannen zich minder in Sofia zouden kunnen verplaatsen. Zij zouden haar gevoelens minder begrijpen. Het is niet een erg moeilijk boek, maar je moet de opbouw wel even doorkrijgen. Mijn verwachtingen van het boek zijn uitgekomen dus het is een aanrader.
Margalith Kleijwegt; Sofia, verhaal van een verboden liefde. 222 pagina's, Amsterdam/Antwerpen uitgeverij Atlas 2010.
Samira Bogerd, 30 maart 2012
Margalith Kleijwegt vertelt in 'Sofia, verhaal van een verboden liefde.' het waargebeurd verhaal van Sofia (overigens niet haar echte naam). Hoogstwaarschijnlijk was de bedoeling van de schrijfster mensen laten beseffen dat 'vrijheid' niet voor iedereen zomaar is weggelegd, zelfs niet binnen Nederland. Ze wil, denk ik, laten zien dat er meer meisjes zijn zoals Sofia die tussen twee werelden instaan en soms geen kant uit kunnen.
Mijn Verwachtingen van dit boek waren redelijk hoog gespannen. Dat komt omdat ik had gehoord dat Margalith Kleijwegt een goede schrijfster is. Ook werd ik erg nieuwsgierig naar het verhaal toen ik de achterkant las.
De 21-jarige Sofia woont in Rotterdam. Ze is een heel intelligent, Marokkaans meisje, die zich aan de regels van de Islam houdt op haar eigen manier. Ze heeft vaak onenigheid met haar vader doordat ze niet alles doet zoals haar vader het wilt. Meestal blijven die ruzies bij een paar klappen en een hoop geschreeuw. Van mishandeling of huwelijksdwang was geen sprake. Ze mocht zelf haar man uitzoeken zolang hij moslim was. Maar toen ontmoette Sofia de Nederlandse Maarten. Iemand die totaal niet aan het plaatje van ideale schoonzoon voor haar vader voldeed. Sofia wist dat haar vader hem niet zou accepteren en dus besloot ze op kerstavond 2004 weg te lopen van huis om bij Maarten te gaan wonen. De jonge moslima krijgt het niet makkelijk. Haar familie vindt het een schande dat ze kiest voor een niet-moslim. Direct nadat haar vader er achter kwam dat ze is vertrokken, werd ze verstoten. Ze moest verhuizen naar Utrecht -want daar woonde Maarten- terwijl ze nog studeerde en werkte in Rotterdam. Ze mist haar familie en haar vriendinnen heel erg en ze vraagt zich af of alles wel de moeite waard was.
Ik vond dit een goed boek omdat het een waargebeurd verhaal is en dan raken sommige dingen je veel meer. Dit boek vertelt over hoe het er soms binnen de islamitische samenleving aan toe gaat. Dingen als eerwraak, verstoting en uithuwelijking worden besproken. Dingen die in de westerse cultuur niet meer van toepassing zijn, maar die in de islamitische cultuur vandaag de dag nog steeds gebeuren.
Wat ik nogal bijzonder vond van dit boek is dat het geschreven is als een soort groot interview. De schrijfster vertelt. Ze laat Sofia spreken en ze stelt vragen aan andere mensen die in contact stonden met Sofia, zoals haar oma, vriendinnen en zusjes. In het begin vond ik het nogal lastig om te lezen omdat je niet altijd door hebt wie aan het woord is. Ook krijg je niet te maken met de gevoelens en gedachten van de ik-persoon. Toen ik eenmaal in het verhaal zat, was het leuk om te lezen.
Ik kan dit boek zeker aanraden aan mensen die het interessant vinden om verhalen te lezen over de islamitische cultuur of over familie drama's. Ik zou het eerder vrouwen aanraden dan mannen. Ik denk dat mannen zich minder in Sofia zouden kunnen verplaatsen. Zij zouden haar gevoelens minder begrijpen. Het is niet een erg moeilijk boek, maar je moet de opbouw wel even doorkrijgen. Mijn verwachtingen van het boek zijn uitgekomen dus het is een aanrader.
Margalith Kleijwegt; Sofia, verhaal van een verboden liefde. 222 pagina's, Amsterdam/Antwerpen uitgeverij Atlas 2010.
Samira Bogerd, 30 maart 2012
Abonneren op:
Posts (Atom)